en karanlıkta bile parlayanı söküp getirdim:

—kalıcı olanı arıyorum, gelip geçenleri izliyor oluşum bundan.

-yine bekle de geleyim.-

Ruhsuz çıngıraklı yılan ormanında
dokunarak geç dikenli yapraklara.
Fakat yaşamaktan ağırlığınca
pişman. Düşüncelerle kaynayan kazan:
başladığı yerde. Birbirine değen
mühürlenmiş iki kılıcın apaydın kıvılcımı:
Gördüğüm bu yüzünü çevirince.

Ben senin yalvaran tarafın,
sevgi için kendime.

doğudaki kuraklıktan bir yankı:

insan, kendinin çobanı

ve kendinin kurdu aynı zamanda. 

ne yazık ki düşlediği o ihtişamlı sürüden ayrı,

ve kendi içine atlamaya hazır ilk fırsatla.

Sabah, ilk ışıklarıyla ısıttı

sonra boğdu beni.

Sırrı açıkladım: bugün 

bir yılana dönüştüm,

boğazımda taşıdım acıyı ve korkuyu

püskürttüm dışarı. Ve izinsiz bekledim;

savaşı, hakikati, renkleri anlatmanı.

Olağanüstü bir keskin bakış,

yumuşak dokunuşlarla geri 

verdi vaazımı. Güçsüz kollar

ilgisizce çamura dokundu,
götürdü kaynayan karanlığın ortasına.
Zamanı böldü içliğim acınası kaygısıyla,
hareketsiz kaldım kumlar gibi sıcağın altında. 
Gün batımında ormanlar, ekin tarlaları 
kırmızı, ve dibi görebilmek için
kıyısında olmalı. Çiğ-idim, kendimi

güneşe a s
t ı m.

karalama: duygulam

Kabul et! Ellerim yelken, senin yolundan gittim ve vardım dünyaya. Neden burada yoksun?

Taş parçaları, kızgın. y a ğ m u r a dökülüyor, —neyim eksik senden!

Buruşmuş kalp, yılmış bir savaşçı. İzleri okunuyor kağıdından. 

Yüzüyor kanında, yaşam sızıyor ağzından, fakat başkalarına.

Ya toplanıyorsa masanın üstünde, adım atacak yer bulamazsam gecenin alacasında

Onarmam gerekecek gidişler için, o çıplak yalnızlığa verilmiş kanatları

Uzun günün yolculuğu nereden başlar? —dağın gövdesinden, karıncanın sırtına.

Şimdi sıyırmam lazım üstümden geçmişi, adımlarım yeni olmalı 

Yukarıdan bir el, —çek beni daha aşağı!

Her zaman vardır değil mi, soğuğun titreyişini hisseden ruhlar

Olmalı! Fakat soğuk nasıl titrer? —bakıp  kendine.

Ve bir kurt düşer: çöl olmasaydı, olmasaydı bataklık

Kaçamasaydık yer altına, gideremezdik susuzluğu ya da

bulamazdık bir damla içecek, kanımızdan başka. Bulabilir miydik yoksa?

İzin ver, zaman geçsin. Böyle arkanı dönebilirsin, ve böyledir gidişi pencereden gölgenin.

Kulağıma fısıldayanlar çöküşü; iki yılan, iki solucan: başı kara, gövdesi kara, kuyruğu kara.

Tutmayın sözlerimi, düşüşü aralar onlar. Korkusuz aptallardan farksızdır yaşamak için gevelediğim

Kamburu çıkmış cüce, madenlerden çıkarıp getirir her gece: —sana dair hatırladığım: yağmur

hafifçe, içime yağıyordu. Yine de ıslanmıyordum o yerde. Zamansızdı çünkü. Bu yazı da z a m a n s ı z. Şimdide, geçmiş, ve gelecekte. Tüm sivri uçlarda yankılanır, yankılandı, 
yankılanacak: Ateşten olanım, toprağın yanında. Kurutun beni bütün yağmurlarınızla.

karalama: allegro.

Öyle ki kirli bir boya dökülmüştü gözlerimden içeri, 
yoksa baktığım her ne varsa, nasıl 
bu kadar cansız görünsün? 
İç çöküş, yorgunluğu ağır ağır kapanan kapıların. 
Hangi kalıba koyarsanız koyun beni, sığmayacağım!
Kaçtığım yerlerde çiçekler bittiğini gördüm. 
Böylece ikna oldum ateşten yapıldığına içimdekinin, 
sessiz sedasız yaşayamayıp düşmanca saldırdığına bana. 
Arsızca koşuşturdum yer altında, topladım iki düşün kırıntılarını. 
Ve yedim kendimi acı acı.

İnce, kırılgan otların arasında çığlık koparmaya hazırlanan: 
Biliyorum kelimeler her söylenişte farklı bir renk, 
fakat yazdıklarım birer zehir ancak.

—sonunda geldi yaşlı Zaman,

homurtuları ve ayak sesleriyle.

Saçlarıma değdi taşıdığı, tozlar.

Kolunun altında eski dal parçaları

ve eski bir balta. Çabucak dağılan saçlar, 

kopacak fırtınanın habercisi.