Gurup-Tan Vakti

Yaklaşıp süngerimsi başlıklara

Kutup diyorum, sade, acı, kayıtsız

Ve kayıp hazinesiyle kapaklarını

Açıyorum dolapların

1- Tan vakti karartıları

Nasıl da savrulmuş üstüme

İlk acıyla dünyaya küsen çocuğun masalları,

küçük dağların, sığ denizlerin kaybedeni,

Ah kollarını iki yana açıp koşan çocukluğum

Acılar coğrafyasının,

Ayakları balkon kenarında sallanan

korkuluklarım.

Uzaklaşıp odamdaki karartılardan,

2- Gurup vakti kızıllığı

Nasıl da dağılmış köhne dehlizlerin

En derinine,

Dalında kurumuş meyvelere

Ve fenalığı katlanmanın

çatlamış kabuklara

Taş kesmişse şimdi bütün bakışlar,
ey hayat sahnesinde, heykeli canlandıranlar!

Baharı hissetmek ve kayıtsızca beklemek rüzgarları
yontulmuş kolumu kıpırdatamıyorum

Ve bir cehennemden başka bir 
cehenneme gidiyorum uygun adım!