Diyebilirim ki——
yalnızca bir fener
geceleyin sönmeyi düşünen,
Gün doğarken geriden gelen bir sese
çevirmeye çalışıyor cam gözlerini 
Yok olurken ışığı yavaş ve sessizce, 
başka bir ışığın altında
gizliyor yoksunluğunu, kamaşıyor dişleri
Bir anda
bir anda
bir anda—
sırtı en uzak kendisine
dibi karanlık

Uykuya dalıyor gece 
Artık, yalnızca keskin kokulu
bir esintiyi taşıyor içeri