Sabah, ilk ışıklarıyla ısıttı

sonra boğdu beni.

Sırrı açıkladım: bugün 

bir yılana dönüştüm,

boğazımda taşıdım acıyı ve korkuyu

püskürttüm dışarı. Ve izinsiz bekledim;

savaşı, hakikati, renkleri anlatmanı.

Olağanüstü bir keskin bakış,

yumuşak dokunuşlarla geri 

verdi vaazımı. Güçsüz kollar

ilgisizce çamura dokundu,
götürdü kaynayan karanlığın ortasına.
Zamanı böldü içliğim acınası kaygısıyla,
hareketsiz kaldım kumlar gibi sıcağın altında. 
Gün batımında ormanlar, ekin tarlaları 
kırmızı, ve dibi görebilmek için
kıyısında olmalı. Çiğ-idim, kendimi

güneşe a s
t ı m.