...abim ahmet'e
bak gece olmuş
toprak gibi üstünü örtmüş
bir şeyleri kaybetmişim gençliğim gibi
kuşlardı insanlardı hepsi sus pus
ne yaşadın bu kadar diyorlar bana
daha yaşım yirmi
ölümden bahsedecek kadar ne yaşadım
bak gece olmuş
ne zaman sabah olacak kim bilir
ben bu hüznü nasıl anlatayım
susuyorum dedim ya
kolay değil susmak da
bir nesil kan ağlıyor
çocuklar çocuk gibi değil
kelimeler kelime değil
iki satır yazsam iki sene içerdeyim
sokaklar sokak değil
uçurtmayı vurmasınlar bağırıyor biri
birileri şarkı söylüyor birileri gözaltında
bir nesil kan ağlıyor ahmet abi
bir kadınla tanıştım
söylemeden geçemeyeceğim
gözlerinde bir parça mavilik kalmış
ve hatta bir parça umut
bir parça mutluluk
her şeyi geçelim dedim
-geçtim de-
ama onu sevmeden geçemedim
kırılmışız şimdi ikimiz
güneşte kırılmış hava soğuyor
kırılan her şey ve herkes birbirini anlar diyorlar
anlıyor musun beni
sevmek diyorum kendimde sana rastlıyorum
ya da bir karanfilin dalında
kimse eğilip bir çiçeği öpmüyor şimdi
yitirmiş şimdi bütün maviliklerini
ve bütün sevgilerini yeryüzü
ama hâlâ
dönüyormüş dünya
öyle diyorlar bana