10. bavul

bavulmuş
yarım metrekare hepsi
pantolonumu gömleğimi koydum
umudumu sevgimi koydum
bir kaç şiir katladım kenara koydum
iki sigara paketi ve kağıt koydum
biraz hüzün biraz da özlem koydum

yarım metrekare -ne büyükmüş-
kafamın içindekileri koydum
sesini koydum yüzünü koydum

durdum düşündüm
güneşin pencereden vuruşunu koydum
biraz su biraz da ölüm koydum

bekledim bekledim bekledim
sığar mı bilemedim ama
gülüşünü koydum

toplanıp gidiyorum işte
insan kendini çok büyütüyor ama
sığıyor işte yarım metrekareye bile

9. dayan kalbim

dayan kalbim dayan
ya da yan
çünkü her ne yaşıyorsan
daha devamı var

8. kırgın

...abim ahmet'e

bak gece olmuş
toprak gibi üstünü örtmüş
bir şeyleri kaybetmişim gençliğim gibi 
kuşlardı insanlardı hepsi sus pus

ne yaşadın bu kadar diyorlar bana
daha yaşım yirmi
ölümden bahsedecek kadar ne yaşadım

bak gece olmuş
ne zaman sabah olacak kim bilir 
ben bu hüznü nasıl anlatayım
susuyorum dedim ya 
kolay değil susmak da

bir nesil kan ağlıyor
çocuklar çocuk gibi değil
kelimeler kelime değil
iki satır yazsam iki sene içerdeyim
sokaklar sokak değil
uçurtmayı vurmasınlar bağırıyor biri
birileri şarkı söylüyor birileri gözaltında
bir nesil kan ağlıyor ahmet abi

bir kadınla tanıştım 
söylemeden geçemeyeceğim
gözlerinde bir parça mavilik kalmış
ve hatta bir parça umut 
bir parça mutluluk
her şeyi geçelim dedim 
-geçtim de- 
ama onu sevmeden geçemedim

kırılmışız şimdi ikimiz
güneşte kırılmış hava soğuyor
kırılan her şey ve herkes birbirini anlar diyorlar
anlıyor musun beni 
sevmek diyorum kendimde sana rastlıyorum
ya da bir karanfilin dalında
kimse eğilip bir çiçeği öpmüyor şimdi

yitirmiş şimdi bütün maviliklerini
ve bütün sevgilerini yeryüzü
ama hâlâ 
dönüyormüş dünya
öyle diyorlar bana