hareketlenmeye başlıyor rahatsız parmaklar
Maddelerden geçip getiriyor küfleriyle.
Yazabilmek için, çıkıp çıkıp duruyorum
en yükseğime: Başındayım bütün uzakların,
su— yer arıyor kendine
birikebilmek için, yitip giderken.
Ölü tarlalardan gelen
büzgülü rüzgar, kızıl kuşları
ufukta belirirken, göründü sözlerim
Karartılar yaklaşıyor, ve bütün karanlıklar artık
benim!
Benim bu küller, ve diyebilirim ki iç rahatlığıyla
—Yeniden gelebilseydim buraya,
omuzlar üzerinde taşıtırdım kendimi, asla
gecikmeden asla!
—bir tasvir—
yeryüzünün
y e r a l t ı n d a y ı m.
Ne söylenir ki korkunç rutubete bakıp?
Ne yapılır ki artık ağlamaktan başka, ya da bir nokta bırakmak
mı kurtarır beni esaretinden sessiz işlenen günahların?
,ama ne olursa
olsun üçüncü bir ses içimde: İsa'dan
da y ü k s e k i d i calvaire
ama sonuydu yine de!
İstemezdim artık bu sessizlik sürsün,
savaşlar ilan edilmiyor artık,
sonuna yetişiyorum kayıpların.
Kır atlara vurguydu, kabullenmek başka acıları,
dönerken düzensiz sınırlarında günün,
tozlu tahtaların, arasından ayetler buluyorum,
el yazmaları, bir ateş yakar gibi
ve izlemek için oturuyorum gölgemi.
Savrulmuş yıldızların, kesilmiş geceye
uygunsuzluğu çığlık çığlığa
başlıyor yeniden: Bana bir hayat bahşet,
öncesinde ölümden..................