İçimi bırakıyorum buraya.
Güzeldi yüzün
uyandığım ilk sabahlar gibi.
En emin adımlarımla saklandım kovuğa
belli etmeden meraklı gözlere. Gördüm:
ağaçların güneşi kapatan tepelerini.
Gövdeler ağırlığınca eğri,
bir ışık gibi parlak yine de.
İyiliğin vadilerinde, olmayı istedim
korkutabilmek için kötülükleri.
Gölgeler görüyorum
yeniden gözlerimde.
Üşüştüler a ç k u r t l a r
gibi üstüme.