Kendimi yangınıma bağışladım.
Yaşayabilir miydim bu kesik nefeslerin yanında?
Al, cam kırığı nefeslerim senin olsun.
Gülüşün yüzümdeydi sanma, kaos vardı bende ve kaos
olacak.
İnanmıştım anne karnından yeniden doğacaktım.
Kan damlıyor yanağımdan, al senin olsun.
Bizim değil burası ve bizim olmayacak da.
Yitip gider şimdi bütün sözler, gizli kalsın
konuşma.
dünyevi harfler a n l a t a m a z diyorum.
Çırpınma boşuna, çırpındıkça batacaksın o balçıklı yatağına.
Bak kan ve irin akıyor yaramdan
Bir hileyle bölüyorum gökyüzünü.
Dünyevi harfler değil bunlar
Kelimeler kırdım ellerimde, taşı yontar gibi sabırla
Anlatmak istedim yaşamak için ateşe sarılanları,
Bundan kanıyor yaralarım, yaralarım bundan.
Düş değil artık, gerçeğe dönüşmenin ağırlığıydı.
Bu kahverengi göğün altında, yer altındaki odamda
Yukarısında fırtına, bir tufan.
Titremeyin ölümü duyunca. Altınsı bulutları görünce
hatırlayın, söylemişti biri kadife sesiyle!
-ben ölümü yumuşatacağım göğsümde.-
Ne miyim ben?
Gitarıyım, ölü adamın. Acılar denizinin boğulanı. Dinmeyen
ağrısı, yaşamak hevesinin. Bulanık bir sabahım, ellerimde tatsız bir aydınlık.
Külüm, soyum simurg’tan gelir.
Ateşim, soyum topraktan.
Burada, ipekler içine sardım ellerimi
Tuz kokuyor insanlar ve b a t a c a k l a r kendi
derinlerine.
Güneş tekrar doğacağını bildiği için güzel batıyor.
Oysa siz nasıl da habersiz yürüyorsunuz kendi
batışınıza.
nasıl
da sarkacın soğukluğunu duymadan içinizde
nasıl
da kemiğinizdeki boşlukları bilmeden
düşüyorsunuz.
Annem ateşti, babam toprak
Soyu tükenmekte olanım dişleri sivrilmişlerin
yanında
Bu yüzden bu şiir gerçek ve düş arasında
Ateşte dövülen bir demir gibi ışıldıyor ağzımda ö l ü m
Al, sözlerimi yaz en kuru yapraklara
Daha büyük yalnızlıklar var,
Gördüm, bu metaneti yitik kalabalıkların
kendi insanlığı altında ezilişi var.
Bir rüzgar girdi içeri, yeraltındaki odama
Dans ettim, içten içe çürüyen tahtaların çatırtılarıyla
Dans ettim, içten içe çürüyen tahtaların çatırtılarıyla
Ölü doğdum uçurum bildiğim dünyaya
Yeraltına çekildim, ait olduğum yere
Hiçin ve hiçliğin sınırına, yaşamın ve başka başlangıçların.
Tekrar geleceğim, bildiğim bu, yazgım bu.
Farkındayım çünkü, farkında o l u n m a l ı
Kendi benliğinin farkında olan,
farkında olduğunun tanımını h i ç l i k l e yapmalı!