5. mevsimler değişiyor

her yerden taşındım

bir kuşun dengesini bozabilecek bir yük

sırtımda
ister istemez durup seni izliyorum
-ya da yolunu kaybetmiş bir nehri-

istemeden elin değiyor içimde duran bir şeye
kırılmaya da eğimliymiş kalbim
-tam kırılacakken son anda tutuyorsun-

izini kaybettirene kadar kaçmak istiyorum

bir yere

bir şeye

kuşlar göç ediyor bak böyle bir hüzün bu
-ve yeni bir umut-

sesinin olmadığı yerlerde bir şeyler kırılıyor

kırılmış şimdi bir yerde 

bir şeyler
ve soruyorum kendime
sesinin
olmadığı yerde
ne işim vardı?

-sen-

bir şehrin mevsimi değiştiriyorsun
önümde uçurum kenarında daracık

boylu boyunca uzanan yol

ve saçların uzamıştır
belki de kestin

-sana güzel çiçek diyorlar-

bir ağacın gövdesini oyarcasına

kahpe bir bıçak

şurama 

saplanan

bakma öyle bana

kıyısı olan biriyim aslında
-ama-

uçurumlara.